کد مطلب:129735 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:234
نقش زنان بنی هاشم
زنان بنی هاشم - اعم از حضرت زینب، فاطمة بنت الحسین (ع) و ام كلثوم - نقش بسیار مهمی را در تبلیغ پیام جاودانه ای كه برای دفاع از آن احساس مسؤولیت می كردند عهده دار بودند.
نكته ی مهم مورد اهتمام بنی امیه این بود كه می خواستند امام حسین (ع) را مردی خارجی معرفی كنند كه در عراق بر ضد یزید شورش كرده است و می خواهد مردم را به نافرمانی وادارد و امت اسلامی را پراكنده سازد... امویان می كوشیدند تا پس از واقعه ی كربلا این اندیشه را در ذهن عناصر ناتوان رسوخ دهند.
یزید و عبیدالله بن زیاد به عمد اصرار داشتند كه امام را دروغگو معرفی كنند... عبیدالله بن زیاد در قصر خویش اسیران بنی هاشم را مورد خطاب قرار داده و می گوید كه خداوند یزید را پیروز كرد و دروغگو را كشت. در این هنگام حضرت زینب (س) برمی خیزد و در پاسخ یاوه های او می گوید: سپاس خدایی را كه ما را به وسیله ی پیامبرش (ص) گرامی داشت و از پلیدی پاك كرده پاك كردنی. همانا فاسق رسوا می شود و فاجر تكذیب می گردد؛ و او كسی غیر از ماست و سپاس از آن خداست. [1] .
این سخن ما را به دو تفكر رهنمون می گردد: تفكر اموی مبنی بر اینكه حسین (ع) در ادعای خویش دروغگوست و تفكر زینبی مبنی بر اینكه امام (ع) عضو خاندانی است كه خداوند آنها را پاك و پاكیزه ساخته است.
حضرت زینب (س) پس از واقعه ی كربلا با تمام وجود در مقابل ستمگران بنی امیه می ایستد تا نقاب از آن چهره های مسخ شده برگیرد و به مردم ثابت كند كه حسین (ع) پسر دختر رسول اسلام است و آن طور كه آنها می پندارند شورشی نیست.
شایان ذكر است كه مزدوران بنی امیه هنگام بردن سرهای شهدای كربلا همراه اسیران به شام پیوسته به مردم می گفتند كه همه ی اینان علیه یزید شورش كرده اند و از خوارج هستند. آنان قصدشان از این كار واژگون كردن حقایق برای مردم بود. در عمل نیز چنین نتیجه ای را محقق ساختند، اما زمان آن بسیار كوتاه بود.
نكته ی مهم مورد اهتمام بنی امیه این بود كه می خواستند امام حسین (ع) را مردی خارجی معرفی كنند كه در عراق بر ضد یزید شورش كرده است و می خواهد مردم را به نافرمانی وادارد و امت اسلامی را پراكنده سازد... امویان می كوشیدند تا پس از واقعه ی كربلا این اندیشه را در ذهن عناصر ناتوان رسوخ دهند.
یزید و عبیدالله بن زیاد به عمد اصرار داشتند كه امام را دروغگو معرفی كنند... عبیدالله بن زیاد در قصر خویش اسیران بنی هاشم را مورد خطاب قرار داده و می گوید كه خداوند یزید را پیروز كرد و دروغگو را كشت. در این هنگام حضرت زینب (س) برمی خیزد و در پاسخ یاوه های او می گوید: سپاس خدایی را كه ما را به وسیله ی پیامبرش (ص) گرامی داشت و از پلیدی پاك كرده پاك كردنی. همانا فاسق رسوا می شود و فاجر تكذیب می گردد؛ و او كسی غیر از ماست و سپاس از آن خداست. [1] .
این سخن ما را به دو تفكر رهنمون می گردد: تفكر اموی مبنی بر اینكه حسین (ع) در ادعای خویش دروغگوست و تفكر زینبی مبنی بر اینكه امام (ع) عضو خاندانی است كه خداوند آنها را پاك و پاكیزه ساخته است.
حضرت زینب (س) پس از واقعه ی كربلا با تمام وجود در مقابل ستمگران بنی امیه می ایستد تا نقاب از آن چهره های مسخ شده برگیرد و به مردم ثابت كند كه حسین (ع) پسر دختر رسول اسلام است و آن طور كه آنها می پندارند شورشی نیست.
شایان ذكر است كه مزدوران بنی امیه هنگام بردن سرهای شهدای كربلا همراه اسیران به شام پیوسته به مردم می گفتند كه همه ی اینان علیه یزید شورش كرده اند و از خوارج هستند. آنان قصدشان از این كار واژگون كردن حقایق برای مردم بود. در عمل نیز چنین نتیجه ای را محقق ساختند، اما زمان آن بسیار كوتاه بود.
[1] الارشاد، ج 2، ص 115؛ تذكرة الخواص، ص 232؛ الحروف، ص 231؛ اعلام الوري، ج 1، ص 471.